Dit boek zal me nog lang bijblijven.
Het verhaal gaat over een jongen die van school thuiskomt en plots voor de hond moet zorgen omdat papa in het ziekenhuis ligt. Hij vertelt de hond elke dag over de gebeurtenissen.
Thomas stelt zichzelf de vraag of Tabbas elke keer snuffelt aan dat éne paaltje. Hij zal het papa eens moeten vragen. In het ziekenhuis mag hij papa echter niet zien of spreken. Hij probeert zo goed mogelijk te zorgen voor Tabbas en speelt een beetje gitaar bij hem.
Mama gedraagt zich ook vreemd. Zij is niet veel thuis, altijd zo droevig en komt soms Thomas knuffelen. Ze heeft niet veel tijd voor hen, waardoor ze veel bij oma en opa moeten zijn. Maar dat vind zusje Tilia niet leuk. Zij wil bij mama zijn.
Als Thomas in de klas komt, vertellen de kinderen van zijn klas dat hij niet naar zijn papa mag, hij ligt op 'Intensieve zorgen'. Ze vinden het heel erg voor hem. Maar Thomas begrijpt het niet, mama had hem gezegd dat hij wél naar papa zou mogen gaan.
Hij mag die dag naar papa. Papa ligt in een bed en overal zijn kabeltje en buisjes. Papa draagt een masker, voor zuurstof. De dokter vertelde dat je zonder zuurstof niet kunt leven. Thomas vindt het even eng, maar dan ziet hij papa lachen. Kleine zus Tilia springt meteen op papa's bed. Papa is blij om hen te zien.
Thomas gaat met Tabbas wandelen en vertelt hem dat hij graag nog eens op bezoek wil gaan naar papa. Tabbas trekt er zich niets van aan en rent en hijgt. Thomas is buiten adem, net als papa.
De volgende dag is mama vroeg weg. Als ze terug thuis komt, vertelt ze Thomas dat papa heel diep slaapt. Thomas vraagt of hij wel zuurstof heeft... 'Neen...,' zegt mama stil.
Het boek schept een mooi beeld van wat er in een kind om kan gaan als een ouder bijvoorbeeld ernstig ziek is. Je merkt ook dat volwassenen de kinderen op deze momenten uitsluiten. Het kan je als leerkracht helpen om een kind in dergelijke situatie op te vangen.
Het boekje is eenvoudig opgebouwd en kan in het derde leerjaar aan sterke lezers gegeven worden of in het vierde leerjaar.
Het is een dun boekje, leest vlot, dus lezen maar!
Sanna Tant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten